"HET IS OKÉ OM ANDERS TE ZIJN, ONZE UNIEKE VERHALEN MAKEN ONS TOT WIE WE ZIJN."
Natasja
Anders zijn
De eerste dag op mijn nieuwe kleuterschool in een klein Fries dorpje. We zijn net verhuisd en ik spreek geen Fries. De jongens uit de bovenbouw vinden mij maar raar. Wanneer ik naar huis loop, verstoppen ze zich in de bosjes en bekogelen ze mijn nieuwe jurk met gedroogde hondenpoep. Wat was ik bang.
In datzelfde kleuterklasje zat een zwakbegaafd meisje dat erg gepest werd. Ik kon niet begrijpen dat de juf dit zag gebeuren en er niets aan deed. School was niet altijd leuk. Zo zat ik twee jaar lang bij meester Jansen in de klas en ik heb geen idee waarom, maar hij maakte er een sport van om mij belachelijk te maken. Misschien hebben deze gebeurtenissen er wel toe bijgedragen dat ik later voor het onderwijs koos. Ik wilde het anders doen en ervoor zorgen dat kinderen zich gezien en erbij voelden horen.
Thuis waren mijn dieren mijn buddy's. Als mijn hoofd vol zat, vond ik troost bij mijn pony en mijn andere huisdieren.
Na de PABO ging ik als mentor en leerkracht werken op scholen in Engeland, Spanje en later in Nederland. In al mijn jaren voor de klas heb ik met veel liefde kinderen begeleid die anders waren en worstelden met het leven door een moeilijke thuissituatie, traumatische gebeurtenissen of neurodivergentie (autisme, ADHD, dyslexie).
Mijn drijfveer was om ieder kind écht te zien, naar hen te luisteren en ze te laten ervaren dat ze waardevol zijn en altijd stappen vooruit kunnen zetten.
Mijn kennismaking met hulphonden
In 2015 kwam mijn leven plotseling tot stilstand. Binnen twee maanden tijd kreeg ik verlammingsverschijnselen en bleek ik een agressieve vorm van MS te hebben. Na een ziekenhuisopname en een maandenlang verblijf in een revalidatiecentrum, kwam ik weer thuis wonen. En dat was wennen. Mijn man Harry was overdag aan het werk en mijn zoon Mel studeerde en woonde op kamers.
Gelukkig waren daar mijn honden!
Iedere dag opnieuw maakten ze me aan het lachen en gaven ze me onvoorwaardelijke liefde. Via Stichting Hulphond kwam ik in aanraking met assistentiehonden en ik besloot het roer om te gooien. Zolang ik zelf nog geen hulphond nodig had, wilde ik een bijdrage gaan leveren door mensen met een beperking te helpen aan een maatje. Het beetje energie dat ik had, ging ik steken in het opleiden van hulphonden.
In januari 2017 onderging ik een levensveranderende behandeling in Moskou. Een zware chemokuur en stamceltransplantatie zorgden ervoor dat de MS in remissie kwam en daarmee kreeg ik de kans om serieus werk te gaan maken van mijn nieuwe passie.
Het roer om - Buddy-Dogs
Om een goede hulphondtrainer te kunnen zijn, wilde ik alles, maar dan ook alles weten over honden. Hoe ze denken, wat ze voelen, hoe ze leren, wat ze graag doen en hoe ze de wereld ervaren. Ik nam honden in huis om ze op te voeden en te trainen tot hulphond. Uren observeerde ik hen en ging ik naar het hondenlosloopgebied om nog meer hondengedrag te observeren. Daarnaast ben ik meerdere opleidingen gaan volgen. Onder andere de opleiding tot kynologisch instructeur, hulphondtrainer en gedragstherapeut voor honden (bij O&O, DogVision, Illis ABC, Edupet, Michael Shikashio, Animal Behaviour Kent en meer). Ook specialiseerde ik me in traumasensitief begeleiden van angstige honden.
In januari 2022 heb ik Buddy-Dogs opgericht en ben ik gaan werken als gedragstherapeut voor honden en als hulphondcoach. In de eerste twee jaar heb ik meer dan 130 honden met gedragsproblemen geholpen. Ik heb daar enorm veel van geleerd. Vooral door iedere dag opnieuw te proberen in de huid van de hond met een probleem te kruipen. Waarom doet hij wat hij doet? Hoe kunnen we ervoor zorgen dat hij A. beter in zijn vel komt te zitten, en B. het ongewenste gedrag gaat ombuigen naar gewenst gedrag? Ook ben ik een coachopleiding gaan volgen bij Nonons in Amsterdam en heb ik een specialisatie gevolgd in het coachen van mensen met ADHD, autisme en trauma.
Toen ik net gestart was met Buddy-Dogs, kwam er een jonge vrouw op mijn pad met de vraag of ik haar kon begeleiden bij het opleiden van haar jonge boomertje tot hulphond. Twee jaar lang zijn we intensief aan de slag gegaan. Wat dit hondje voor haar betekent is onbeschrijflijk kostbaar. Hij heeft ervoor gezorgd dat ze nog leeft en dat ze überhaupt wíl leven. Het doet me zo goed om haar nu te zien. Samen met haar grappige Buddy van 8 kg gaat ze vol vertrouwen en mooie plannen de toekomst in.
Voor mij is er niets mooier dan jonge vrouwen coachen die vastgelopen zijn in het leven. Er getuige van zijn dat gedurende het hulphondtraject hun zelfvertrouwen en eigenwaarde groeit. Dat ze leren gezonde grenzen aangeven, dat ze weer naar buiten durven gaan en dat studie en werk weer tot de mogelijkheden behoort. En vooral om te zien dat, door de liefde die ze van hun hond krijgen, het leven weer echt leuk kan zijn!
Vanaf januari 2025 stop ik met gedragstherapie voor honden en ga ik mij volledig richten op het begeleiden van jonge vrouwen bij het opleiden van een eigen psychosociale hulphond.
